سنجش شنوایی نوزاد معمولا جزو اولین نگرانی های والدین است، لازم به ذکر است که نباید از کودک چند روزه خود انتظار این رو داشته باشید با شنیدن اسمش یا حتی با صدای طبل و جغجغه، فورا به سمت صدا برگشته و لبخند بزند! پس از اینکه متخصص شنوایی شناس در بیمارستان محل تولد کودک ، کلینیک های شنوایی شناسی و یا مراکز بهداشت، از سلامتی کامل گوش کودک شما اطلاع داد، چندین ماه طول می کشد تا رفتارهای توجهی شنوایی نوزاد شکل گرفته و به بلوغ برسد.
تشخیص زودهنگام کم شنوایی در کودکان، یکی از مهمترین حیطه های علم شنوایی شناسی است. هرچه این مسئله زودتر اتفاق بیفتد، امکان کمک به کودک بیشتر، و اختلالات مربوط به گفتار و زبان او کاهش میابد.
تست مرسوم برای این امر، OAE است که ترجیحا 72-48 ساعت پس از تولد انجام می شود و عملکرد حلزون و سلول های مویی گوش داخلی را ارزیابی می کند. در کشور ما نیز مانند اغلب کشورهای سراسر دنیا، این ارزیابی، یکی از باید های غربالگری وضعیت سلامت کلی نوزادان تازه متولد شده است. عدم نیاز به همکاری فرد مورد ارزیابی نکته مثبت این تست در بررسی کودکان و نوزادان است.
در صورت عدم کسب پاسخ قابل قبول در این تست، 1 یا 2 هفته بعد باید تست تکرار شده و جای هیچ نگرانی ای برای والدین نیست زیرا که امکان کثیف بودن گوش نوزاد و یا وجود مایع آمنیوتیک جنینی در گوش او هست که با گذشت زمان، خارج شده و در صورت شنوایی طبیعی کودک، پاسخ ها وضعیت هنجار را نشان خواهند داد.
اما در صورت نگرفتن پاسخ مناسب از OAE بعد از گذر زمان، توصیه به انجام ارزیابی دیگری می شود که به اختصار به آن ABR می گوییم.
در ABR پاسخ ها از قسمت های بالاتری نسبت به گوش داخلی، یعنی عصب شنوایی و مناطقی از ساقه مغز کسب می شود. این تست نیز در حالت خواب نوزاد انجام می شود و آستانه های شنوایی را با حساسیت بالایی تخمین می زند. تمام کودکانی که در OAE، شنوایی نرمال نشان ندادند، الزاما باید با ABR ارزیابی شوند. درصد بالایی از کودکان در ABR پاسخ های مناسب نشان می دهند، اما اگر با این تست نیز شنوایی کودک ناهنجار تخمین زده شد، بعد از تکرار تست در دوره های چند هفته ای یا نهایتا 5/1-1 ماهه، در مورد شنوایی و یا میزان کم شنوایی نوزاد نظر قطعی داده شده و بابت بحث توانبخشی شنوایی ، به والدین وی مشورت خواهیم داد.
لازم به ذکر است که تمامی نوزاداتی که مبتلا به عوامل ازجمله: زردی بالا، تولد زودهنگام، نارسایی اکسیژن، عفونتهای مادرزادی، وزن پایین، سابقه کم شنوایی در خانواده و ... هستند، فارغ از پاسخی که در OAE نشان می دهند، باید با ABR مورد ارزیابی قرار گیرند.
مهمترین مسئله برای نوزاد کم شنوای شما، عمل کردن به توصیه های شنوایی شناستان است. با توجه به سن بحرانی رشد و نیز زبان آموزی کودک، توجه نکردن به توصیه افرادی که در این زمینه تخصص دارند به دلایلی مثل کم توجهی، مشغله زیاد، تحمل حرف یا تمسخر و یا ترحم دیگران و ... ، بیشترین آسیب را به فرزندتان خواهد زد. این توصیه می تواند استفاده از سمعک باشد، شروع پروسه کاشت حلزون باشد و یا سایر درمان های توانبخشی که بسته به شرایط کودک، متفاوت است.
فرزند خود را از شنیدن صدای زندگی محروم نکنیم...