حفره ای پر از هوا می باشد که به وسیله پرده گوش و یا همان پرده صماخ (Eardrum) از گوش خارجی جدا شده است. در گوش میانی سه استخوانچه (Ossicles) کوچک وجود دارد. چکشی (Malleus)، سندانی (Incus) و رکابی (Stapes). این استخوانچه ها همراه با پرده گوش (Tympanic membrane) ارتعاش می یابند و امواج صوتی را به انرژی مکانیکی تبدیل می کنند. استخوان سندانی بین استخوان چكشی و ركابی قرار دارد، استخوان چکشی به پرده صماخ و استخوان رکابی به دریچهٔ بیضی (Oval Window) ختم می‌شود.

همچنین در گوش میانی، انتهای لوله استاش (Eustachian Tube) قرار گرفته است که باعث ایجاد تعادل در فشار هوای داخل و خارج گوش میانی می شود.

از دو جزء تشکیل شده است حلزون گوش (Cochlea) هنگام شنیدن صدا درگیر می شود و دهلیز های (Semicircular Canals) موجود در گوش داخلی به تعادل بدن کمک می کنند . حلزون گوش یک شکل حلزون مانند دارد که از مایع پر شده است و دارای سلول های مو مانند (Hair Cell) میباشد که همان سلول های حسی می باشند. این سلول تبدیل امواج صوتی به امواج الکتریکی را بر عهده دارد، حلزون گوش به یک عصب متصل است که این امواج الكتریكی را به مغز انتقال می دهد.

سیستم دهلیزی از شبکه ای لوله مانند تشکیل شده که به ان ها مجاری نیم دایره ای (Semicircular Canals) می گویند که دارای راهرو ها و دالان هایی نیز می باشند که این سیستم دهلیزی دارای سلول های حسی می باشند ولی به جای آنکه صوت را تشخیص دهند حرکت و تعادل را تشخیص می دهند. هر دو سیستم هم حلزون گوش و هم سیستم دهلیزی انتقال دهنده های سیگنالهای الکتریکی به مغز می باشند.